Polowanie na trzmiela

   Wszyscy chyba dostrzegli, że w Polsce jest mało pszczół, ale nie brakuje trzmieli. Nawet bardzo często do mojego pokoju wlatuje przez otwarte drzwi balkonowe jakiś trzmiel, choć kiedyś wlatywały pszczółki. Oczywiście, nigdy nie zabijam ani pszczoły, ani trzmiela, tylko przy pomocy gazety perswaduję im, aby się wyniosły na zewnątrz. Przedwczoraj mąż na działce uparł się, aby sfotografować trzmiela, który zbierał resztki pyłku z lobelii. Trzmiel w ogóle nie zwracał na to uwagi i penetrował wszystkie kwiatuszki po kolei.

Jak widać, owady nie przebierają w kwiatach i każdy jest dobry, aby tylko miał pyłek. Nawet taki drobiażdżek jak lobelia.

   Ostatnie deszcze dały w kość naszej działce, na której znów trawa wyrosła po sam pas, a zielsko się rozpleniło. Pozostaje tylko na nowo kosić i wyrywać chwasty. W sobotę obcinałam wszystko, co już przekwitło i mam nadzieję, że dzięki tym zabiegom niektóre rośliny zakwitną na nowo.

   Może zacznę od wiciokrzewu, bo już czeka na swoją kolejkę chyba dwa tygodnie. Muszę się pochwalić, że sama go kupiłam, gdy mąż był w sanatorium.

   Prezentowany już wcześniej zawilec japoński, ma bardzo dużo kwiatów.

   Z nowości mogę przedstawić kąkol wysmukły, który w całości nie wygląda zbyt okazale, ale pojedyncze kwiaty są piękne.

   Gdy kupowałam nasiona kąkola, nie sądziłam, że będzie taki wysoki, a jego kwiatki będą takie rzadkie i małe. Trudno, pomyliłam się, niech sobie rośnie zdrowo;)

  Do kompletu hortensji różowych dołączyła hortensja z białymi kiściami kwiatów. Dodam, że najwyższa hortensja różowa ledwo przeżyła upały, trzeba ją było ratować, bo całkiem się położyła na ziemi. Jednak hydroterapia jej pomogła.

   Niedaleko tej hortensji już trzeci czy czwarty rok rośnie niebieski rozwar, w tej chwili nie ma jeszcze kwiatów, lecz bąbelki, które mają zamiar kwitnąć aż do września..

   Dopiero w sobotę wynalazłam w gąszczu roślin jeszcze jedną odmianę porcelanki, która jest tak malutka, że trudno ją było sfotografować. Zwie się ona Penny Black.

Aby mojej czarnulce nie było smutno, dokładam zrobione przedwczoraj zdjęcie jej białej siostry.

   Dzisiaj już pogoda zaczęła się poprawiać, więc działkę czeka koszenie i pielenie. Nie mam nic przeciw spadkowi temperatury, lecz deszcz mógłby się nieco uspokoić.