czwartek, 28 sierpnia 2014

Najpierw grzyby, a potem wszystkiego po trochu

   W naszym mieście gruchnęła wieść, że w lasach pojawiły się grzyby, a że mój mąż to zapalony grzybiarz, więc natychmiast wsiadł na rower i pojechał niedaleko domu. Wrócił uradowany z dość obfitym plonem.


Niestety, na razie rosną same podgrzybki i rzadko kiedy kurki. Zawsze proszę męża, aby koniecznie sfotografował mi muchomorka, bo pałam sympatią do tych trujących grzybów, które nie udają żadnych innych, są po prostu sobą  i żaden niedoświadczony grzybiarz ich nie zerwie.


   Akurat ten okaz jest mało urodziwy, bo dopiero wykluwa się z mchu, ale jeśli nikt go nie zniszczy, to za kilka dni będzie ozdobą lasu. 

   W sobotę mąż wyprawił się  w pobliże działki i po trzech godzinach wrócił z takim koszykiem. Dodam, że mąż po powrocie z lasu prawie natychmiast czyści grzyby i na dodatek je liczy. Tych było 257 podgrzybków i dwa borowiki. Na wysyp borowików trzeba jeszcze poczekać.


Wszystkie już są w occie.

   Półtora tygodnia temu odwiedziliśmy moją jedyną przyjaciółkę, która mieszka w odległości 40 kilometrów od mojej miejscowości. Nie znam takiego drugiego człowieka, który by tak bardzo jak moja Jagusia (Jadzia) kochał zwierzęta.  W jej posiadłości znajdą miejsce wszystkie chore i porzucone przybłędy. Poniżej jest kocica zwana Mamunią i choć wygląda bardzo młodo, to już wychowała kilka miotów kociątek.



  Na tym drugim zdjęciu Mamunia przygląda się kundelkowi Łatkowi, który jest zakochany w Jagusi i nie odstępuje jej na krok. Gdy Jagusia siada, psinka kładzie się naprzeciw niej i nie spuszcza oczu ze swej pani. Szkoda, że na zdjęciu nie widać sympatycznego pyszczka.


   Na wiosnę kupiliśmy w markecie bardzo tanie begonie i niecierpki. Posadziliśmy je w donicach, ale przyszedł przymrozek i zwarzył nam akurat te kwiaty. Nie daliśmy za wygraną, nie wyrzucaliśmy kwiatów i proszę- odbiły się od dna. (Dodam, że są dwa czasowniki: ważyć i warzyć, więc napisałam poprawnie, choć mój słownik internetowy wskazuje na błąd ortograficzny).



   I na zakończenie zdjęcie jedynego słonecznika na naszej działce, który przypomina o jesieni.


ŻYCZĘ WSZYSTKIM CIEPŁYCH I SŁONECZNYCH DNI, A JESIEŃ NIECH NA RAZIE O NAS ZAPOMNI!

piątek, 22 sierpnia 2014

Kwitną nasze dalie

   Wiem, że długo nie pisałam, ale byłam zrażona do mojego komputera, który mi szwankował. Na szczęście dzisiaj pojawił się kolega syna- rewelacyjny informatyk i po półtorej godzinie grzebania się we wszystkich ustawieniach, usunął błędy, których było sporo. Zainstalował mnóstwo sterowników, które mi nic nie mówiły i wreszcie mogę bez problemu szaleć po blogach.
   Przez ten czas nazbierało mi się wiele zdjęć z działki i teraz zastanawiam się, które z nich umieścić. Przede wszystkim zdecydowałam się na dalie, które będą kwitnąć do późnej jesieni, choć na razie nie mam zamiaru o niej myśleć, bo działa to na mnie zbyt przygnębiająco.





   Wiem, że nasze dalie nawet nie umywają się do tych, które  rosną na działce Ryszarda, ale cieszą oczy. Dalej kwitną cynie, tygrysówka i hortensje, pod płotem niespodzianie zakwitła różowa malwa, której nasionka chyba przywiał wiatr. Na razie nie czuje się jesieni, co mnie niesamowicie cieszy, oby jak najdłużej!





   Wydaje mi się, że kwiaty pod koniec lata chcą się popisać intensywnymi kolorami, bo wiedzą, że przez dużą część roku będą w uśpieniu.

   Tak bardzo chciałam pokazać jakiegoś motylka, ale udało się "upolować" tylko bielinka kapustnika i to na dodatek samiczkę, o czym wyczytałam w internecie. Tylko samiczki mają czarne plamki na skrzydełkach. Ciekawe, co ta biedulka robiła na działce, na której tylko raz i to bardzo dawno temu rosła kapusta.


NA ZAKOŃCZENIE DODAM, ŻE WCALE NIE TĘSKNIĘ ZA JESIENIĄ!

środa, 6 sierpnia 2014

Rusałka zawieruszona w tawułce

   Przez ostatnie dni deszcz nas nie oszczędzał, potrafiło padać od rana do wieczora i dalej przez całą noc. Wczoraj, gdy się nieco przejaśniło, mąż pojechał na działkę, aby zobaczyć, jak bardzo zamokła ziemia. Oj, bardzo; dobrze, że dziś nie pada i będzie można zacząć odchwaszczanie, bo do tej pory było to niemożliwe. A oto zmoknięta działka- widok spod tarasu:


    Gdy deszcz skończył padać, można było co nieco obejrzeć. Na zawilcu japońskim pojawiła się wygłodniała pszczółka, która z zapałem żywiła się nektarem.


   Na nagietkach nic nie siedziało, choć wyglądały apetycznie:

  
    Zdjęcia, które umieszczam poniżej, przypomniały mi fragment wiersza Juliana Tuwima "Rwanie bzu":
"Pachnie kropliste po uszy
I ptak się wśród zawieruszył".
Wprawdzie to nie bez i nie ptak, ale sytuacja podobna.




   Zdjęcia nie są najlepszej jakości, bo zrobione przez płot sąsiadów. Ciekawa jestem, czy to ta sama rusałka, która żerowała na naszych liatrach. Widocznie ten gatunek motyla lubi kolor różowy.

   Przez płot mąż też sfotografował pszczółkę na dalii sąsiadki, bo pani Tola ma cały zagonek kwiatów przy naszym płocie.


   Wiem, że deszcz jest bardzo potrzebny rolnikom, ale niech się trochę zlituje i przestanie nam zatapiać działkę.



sobota, 2 sierpnia 2014

Co wichura może zrobić z milinem

   Przez moje miasto przeszła potężna wichura z silnym deszczem. Gdy pisałam poprzedni post, nie wiedziałam, że wicher strącił z drewnianej konstrukcji nasz piękny i rozrośnięty milin oraz złamał jej górną część. Teraz z mężem się głowimy, jak podnieść dumę naszego ogrodu, bo do tego potrzeba kilku osób, a nie będziemy wykorzystywać naszych niemłodych już sąsiadów. Najprawdopodobniej milin poleży do późnej jesieni, a potem mąż obetnie jego gałęzie i zbuduje mu nową, silniejszą konstrukcję, na której będzie mógł się rozpierać w przyszłym roku.



   Niech te zdjęcia będą przestrogą dla wszystkich właścicieli milinu, aby budowali mu silną konstrukcję lub opierali o ścianę altany.

   Ostatnio zachwycam się ślazówką, którą posialiśmy na wiosnę, a która teraz okala okrągłą rabatkę. To piękny i delikatny kwiat i warto go posiać, aby latem zachwycać się jego wyglądem i kolorem.




   Jak widać, ślazówka rośnie w towarzystwie cynii i wzajemnie się uzupełniają kolorami. Skoro już mowa o cynii, warto pokazać pszczółkę, której smakuje jej nektar.

Nie wiem, dlaczego motyle nie lgną do tych kwiatów. Nie widać ich także na tygrysówce. Widocznie nektar z tych kwiatów im nie smakuje.


I na koniec, aby nie było tak różowo, rozwar w okienku z tataraku.


Życzę wszystkim pięknego lata bez burz z wichurami.